Antyk (Międzyspółdzielniany Klub Młodzieży ZMS „Antyk”) - miejsce, które obrosło legendą. W pejzażu Lęborka czasów PRL-u kojarzony z młodością, muzyką i zabawą.
Powstał w 1959 roku jako inicjatywa lęborskich spółdzielni pracy i pełnił rolę domu kultury. Ulokowano go na pierwszym piętrze budynku przy ul. Młynarskiej 14/15 (obecnie muzeum).
Pomysłodawcą stworzenia klubu był Aleksander Celekiński, prezes Usługowej Spółdzielni Przemysłu Drzewnego „Zjednoczenie”. Na uroczystości XX-lecia klubu wspominał początki „Antyku”. „Pamiętam czas jak powstawała ta placówka. Nie było to takie proste. Musiałem kolejno przekonywać moich kolegów prezesów innych spółdzielni pracy, że międzyspółdzielniany klub, będzie nam spółdzielcom i miejskiej młodzieży potrzebny.
Nie mieliśmy porządnych świetlic zakładowych tylko skromne pomieszczenia produkcyjne i biurowe. (…) Wpuszczanie młodzieży na teren zakładu było problematyczne, ryzykowne. Istnienie międzyspółdzielnianego klubu poza zakładami pracy było wygodne. Spadał z nas obowiązek dodatkowej ochrony mienia zakładowego przed nieodpowiedzialnymi i niepowołanymi osobami”.
Pomysł A. Celekińskiego się sprawdził. Cztery spółdzielnie pracy („Zjednoczenie”, „Spomel”, „Wspólna Praca” i „Zwycięstwo”) łożyły na utrzymanie, a zatrudniony kierownik, Zdzisław Mikłaszewicz prowadził klub w jego początkach.
(Kazimierz Steć pamięta, że początkowo klub nazywał się „Oaza”. Dopiero w połowie lat sześćdziesiątych, gdy przeprowadzono wśród bywalców klubu konkurs, otrzymał nazwę „Antyk”).
Miejsce zorganizowano w formie popularnych wówczas klubokawiarni. Działał bufet (prowadzony przez PSS), w którym można było zjeść ciastko, sałatkę, garmaż, wypić kawę lub herbatę. Co ciekawe serwowano także piwo i inny alkohole, można też było palić papierosy. Nic dziwnego, początkowo bywalcami klubu była młodzież pracująca (zgodnie z założeniami), młodzież szkolna zdarzała się tylko sporadycznie.
Klub staje się miejscem spotkań, zapraszani są muzycy, sportowcy, aktorzy (np. Jacek Fedorowicz). W historii Lęborka „Antyk” zapisuje się jednak jako miejsce gromadzące muzycznie uzdolnioną młodzież. Atutem przyciągających amatorów muzykowania był niezły sprzęt elektroniczny i zestawy nagłaśniające, które posiadał klub.
Właśnie instrumenty i nagłośnienie są wówczas największym problemem. Nie dość że bardzo drogie, to w praktyce niedostępne w handlu dla zwykłych śmiertelników. Lęborczanie zdani są na własną pomysłowość i umiejętności. Najlepszy sprzęt w mieście przysyłany przez babcię z RFN ma Jurek Mleczko. Inni samodzielnie wykonują gitary elektryczne. Za najlepszą uchodzi instrument zrobiony przez Kazimierza Stecia, często pożycza go Bernard Sosnowski, twierdząc, że ma wspaniałe brzemiennie. (O zespole K.Stecia https://tiny.pl/wh921).
Powstają więc w „Antyku” zespoły grające na imprezach w mieście i powiecie. Uczestniczą (z sukcesami) w ogólnopolskich konkursach i przeglądach muzycznych. Dopasowują swój repertuar do oczekiwań słuchaczy. Początkowo grają muzykę dancingową - jaiva, twista i swing, by z czasem przejść do mocniejszych brzmień, aż po rock. Koncertują takie zespoły, jak „Sonety” i „Tornado”. Najbardziej znane są jednak „Septymy”, ale to historia na osobną opowieść.
Zmienia się repertuar, w składach pojawiają się uczniowie, zmieniają się także odbiorcy - w klubie jest coraz więcej młodzieży szkolnej. Przychodzą posłuchać swoich śpiewających koleżanek oraz grających i śpiewających kolegów. Klub kipi młodością i muzyką.
W pamięci Jerzego Dziedzińskiego (muzyk zespołu „Septymy”) zapisał się klubowy bal sylwestrowy 1964/65, na który przyszli również uczniowie liceum ogólnokształcącego.
Dzisiaj nikt nie zwróciłby na to uwagi, ale w latach 60. kiedy obowiązywały mundurki w białymi kołnierzykami i tarcze na rękawach, regulaminy szkolne zabraniały uczniom udziału w tego typu imprezach i o tak późnej godzinie.
Uczniowie nie zważając na regulamin wybrali się do „Antyku”, kupili bilety i świetnie się bawili. Zabawa trwa w najlepsze, a tu nagle około godziny 23., w sali rozlega się znajomy głos. Konsternacja, bo zjawia się dyrektorka „ogólniaka” Zofia Witkowska, zwana „Carycą,” z przedstawicielami grona pedagogicznego. Przyszli na kontrolę, zamiast świętować Nowy Rok.
Uczniowie wymykają się przez bufet, dwóch ucieka z piętra po rynnie. Większość została jednak spisana „przez strażniczkę wszelakich cnót i moralności”. W szkole sypią się kary (na szczęście niezbyt dolegliwe), uczestnicy są „piętnowani” na apelu, a po mieście krążą plotki o nocnych zdarzeniach.
Konsekwencją pamiętnego balu był fakt, że przez kilka następnych lat klub nie organizował balów sylwestrowych.
Warto przypomnieć skład pierwszej grupy klubowej
Bronisław Wawrzynowicz i Edward Dudek - akordeon,
Jan Tokarski - perkusja,
Mieczysław Pisarski - gitara,
Edward Mach - kontrabas
Klub dział do 31 grudnia 1981 r. - zamknięty, jak wszystkie placówki, z chwilą ogłoszenia stanu wojennego już się nie odrodził.
Więcej o klubie „Antyk” można przeczytać https://klubantyk.wordpress.com/kronika/
_____
Na fotografiach:
- Grupa „Czerwone Golfy” – Janusz Szydłowski, Marian Majda, Kazimierz Gendig z własnoręcznie zrobionymi gitarami.
- Wnętrze klubu „Antyk” (1967). Zdjęcie wykonano podczas Konkursu Piosenki Radzieckiej. Na pierwszym planie lęborskie władze, od lewej sekretarz Komitetu Miejskiego PZPR Albin Oleksa i Przewodniczący Powiatowej Rady Narodowej - Kuśmierzak, obok A. Zabłocka.
- Widok na budynek w którym znajdował się klub ”Antyk”. Na dole słynny sklep z odzieżą Jakubowskiego, ponad muzeum, a na na poddaszu mieszkanie. Z https://docplayer.pl
Kierownicy klubu:
1. Zdzisław Mikłasiewicz, grudzień 1959 - styczeń 1964
2. Witold Gauza , luty 1964 - lipiec 1965
3. Jerzy Dziedziński , lipiec 1965 - sierpień 1965
4. Stanislaw Nisiewicz, wrzesień 1965 – kwiecień 1969
5. Wanda Olszewska, marzec 1969 – czerwiec 1970
6. Jerzy Górski, lipiec 1970 - 31 styczeń 1972
7. Krystyna Wojciechowska luty 1972 – 31. 12.1975
8. Jerzy Łuszcz – zastępstwo, styczeń 1976 – czerwiec 1976
9. Kazimierz Steć, lipiec 1976 – lipiec 1982
Źródła:
Kronika opracowana przez Kazimierza Stecia „Międzyspółdzielniany Młodzieżowy klub Antyk w Lęborku. Wydarzenia z lat 1976-1982”. Dostępna jest w formie tradycyjnej i w internecie https://klubantyk.wordpress.com/kronika/
L. Siedlik,W. Siedlik, „Lębork na pięciolinii. Kronika muzyczna miasta od 1945”, Lębork 2010
Materiały zamieszczone na stronie dostępne na licencji CC BY-NC
#lęborskieczwartki #kultowemiejscaLęborka #kultowyLębork
dodano 21.07.2022 BB
Projekt „Kultowe miejsca Lęborka” dofinansowany ze środków Muzeum Historii Polski w Warszawie w ramach programu „Patriotyzm jutra”
